Եթե այս նյութից հետո որևէ գյումրեցի, շիրակցի կամ տաքսի շահագործող, պարեկի մորը այցի գնաց, կամ պարեկի ավտո վառեց պատասխանատվությունը ամբողջապես ընկնում է Վահե Ղազարյանի վրա։

Մենք այնքան խեղճ ենք ու այնքան անճար, Վախկոտ ենք այնքան ու այնքան ենք թույլ, Ամեն դուրսպրծուկ կարող է դառնալ Մեր գլխին՝ նորին գերազանցություն։

Մի 20 տարի առաջ ակտիվ աշխատում էի ամերիկյան պատվիրատուների համար՝ հեռահար ՏՏ ծառայութուններ մատուցելով։ Ընտիր պատվիրատուներ ունեի։ Կարելի է ասել՝ ներկայացնում էին ԱՄՆ-ի իսկական վերնախավը, վերին աստիճանի ինտելիգենտ և շատ կարգին մարդիկ էին։

Ի՜նչ սիրուն է մեր հայրենիքը: Մեկ-մեկ նայում եմ մեր չքնաղ բնաշխարհին, ու գեղեցկությունից համրանում, շունչս կտրվում է. մեր լեռները, անտառները, եկեղեցիները՝ ասես Սարյանի, Մինասի կատավները կենդանություն են առել: Բա մեր աղջիկնե՜րը՝ մեկը մեկից սիրուն, բա մեր խոհանո՜ցը, բա մեր երգե՜րը, բա մեր աստվածային այբուբե՜նը․․․ Իսկ ինչքա՜ն հանճար ենք տվել աշխարհին, որոնցով հպարտանում ենք, աջուձախ պարծենում։ Ո՜նց չսիրես էդ հայրենիքը։

Անհատի կուլտի առաջացման առաջին պայմանը մարդկանց ստրկամտությունն է։ Հենց ստրկամտությունը, ոչ թե տգիտությունը, քանի որ անհատի կուլտը սարքվում է, առաջին հերթին, գրագետ ու գիտուն ստրկամիտներով։

Այն միտքը, որ որևէ լուրջ նպատակի հասնելու համար և՛ մարդիկ, և՛ կոնկրետ նպատակին հասնելու միջոցները պետք է լինեն բոլոր կողմերով կատարյալ, պարզապես թյուրիմացություն է։

Անպայման դա անհրաժե՞շտ է: Էդ արմագեդոնը պե՞տք է:

Դատելով հրապարակային քննարկումներից, անձնական զրույցներից, մի չափազանց տխուր եզրակացության կարելի է հանգել: Շատերին պարզապես պետք են մարդիկ, ովքեր բոլորի մեղքը իրենց ուսերին կառնեն ու կզոհաբերվեն, ընդ որում, զոհաբերվելը պետք է լինի անդառնալի։

Վստահ եմ` քչերդ գիտեք, որ կոռուպցիայի դեմ հանձնաժողովն ունի բոլշևիկյան ծագում:

Ես ակնկալում եմ, որ դատարանը կպարտադրի իշխանություններին հիմնավորել իմ՝ Հայաստան մուտք գործելու արգելքը: Մուրադ ՓԱՓԱԶՅԱՆ